The Song about Map. Part 2

 [Polish below]

My name is Chaos and I dream a lot. Once, I dreamed of an endless Dawn-and-Dusk melting into the one blaze on a horizon, I looked at it in awe, like on a divine gargantuan furnace. The crystalline flux was oozing from and where it flooded, there birds and vegetation blossomed.  I was standing on that dried, cracked soil, and behind me, in the background, it was shifting, wobbling, veering and flickering like a candle flame, a swirling pillar of dust, debris, stones, particles from wastelands, which we-humans creates in our earthy furnaces. The closer it was, the clearer its timeless and nameless face seemed to be, and the crystal of water reached  already my feet and I felt, that it's the last day of humans on this tormented area.  -What's your name?  - I asked, feeling the blessed end of the Earth I used to known. - Call me Astaroth- the column of rising dust has answered - I am the Messenger of the Living.

My name is Chaos, I am the fruit of misfortune, I keep animals, gypsy dresses and many tales that you'll never hear, inside of me, and I've already survived many springs.  In mathematics, chaos is the instability of solutions to equations due to initial conditions, and my initial conditions were definitely unstable, so what came later, was a very predictable process of decay, but there will be time for that, now, you have to used to know me better.

My name is Chaos, I have a quite nice body (maybe too little bum) and a hungry soul, and I've died to bring you Love.  When I was ten, I dreamed to be Her messenger, but first of all, I had to die.  There are various deaths, sometimes as gentle and lonely like the Death of my Old Dog, on the day of its dying it walks away as far as it could; sometimes full of trust and lonely, like that of my Other Young Dog,  which on the day of its death was taken away by my father, as far from me as he wanted to take my dog;  sometimes unexpected, like of that guy from the flat no.5, who got out to get cigarettes and break his skull on the kerb in front of the shop; and sometimes just cruel and disgraceful, like of that Russian woman in the forest,  I will not tell you about the details,  because you will find them in each of the national newspapers from that period.  My death was out of line, it was a long, slow perishing, and despite the fact that it was another pair of shoes, I will tell you, that if I had known what price I would have to pay for bringing the Love, I couldn't come to this world.  But I am, and my name is Chaos. I have just a bunch of springs and I am giving my first love, it hurts, but he says that I am his Pazyfae. I come home crying and I will be frantically flicking through old Bravo numbers for next whole week, hoping, that it's not possible to get pregnant that way, I'm still a virgin. I love that man, he has so beautiful name, I whisper it to my pillow like a rosary, I like the pain that remains in me after our mystical connections as he calls them, every day I touch my bruised thighs and pray to his face. I'm Chaos and I'm sowing Love, and this is my first love station.

I am Chaos and I bring you the Love. I've been living a lot of springs, standing now on this burned earth, feverishly searching for some lost name. I remember it well, the trouble is that I see it in too many places. Crystal clear water is now flooding to my feet.

I am Chaos and I am made of Love, I gave it to some ugly boy, but he was good and for the very first time someone had given me something in return. Day by day, he carried the anger and the contempt in my name, to the place where I once died, and his name was Grace, i will remember this blessing for many years. We read Cortazar and Hesse and smoking menthol cigarettes in a bed, I dreamed he was my Miller, but he finally went away and I, I stayed in this barren land in the cruelest month of April.

My name is Chaos and I lost your name.  I am a bit like a crazy Aniela, who walks with flowers in her hair, dressed in a strong red lipstick and is all the one worn Spanish lace.  Her daughter left the house when she was fourteen, the day after the Russian woman's body was found, her daughter lost the whole house and Aniela lost her daughter, and I only lost your name on this affectionate map, although I know it well, and now, I don't know what for I was really thrown here.  One thing is certain: my name is Chaos and I remember that there was time I have died. 

***

Mam na imię Chaos i dużo śnię. Raz śniłam o niekończącym się świtozmierzchu, płonących gargantuicznych fabrykach, których łuny mieszały się z zachodząco-wschodzącym słońcem, wyciekał z nich życiodajny strumień, tam gdzie wylewał pojawiały się ptaki i roślinność. Stałam na wysuszonej, spylonej ziemi, w tle wznosił się, chybotał, wahał migotliwie jak płomień świecy wirujący słup kurzu, gruzu, kamieni, szarego wyschniętego na proszek pola, im bliżej, tym wyraźniej rysowała się w nim bezczasowa i bezimienna twarz, kryształ wody dotarł już do moich stóp. -Jak masz na imię? -Astaroth. Odpowiedział mi słup wznoszącego się pyłu. - Jestem posłańcem Żywego.

Moje imię to Chaos, jestem owocem nieszczęścia, noszę w sobie zwierzęta, cygańskie sukienki i wiele historii, których nigdy nie usłyszycie, no i żyłam już trochę wiosen. W matematyce chaos to "niestabilność rozwiązań równań ze względu na warunki początkowe", moje "warunki początkowe" były zdecydowanie niestabilne tak więc to, co nastąpiło później, to był bardzo przewidywalny proces radioaktywnego rozpadu, ale na to jeszcze przyjdzie czas, teraz musicie mnie poznać lepiej.

Na imię mi Chaos, mam całkiem ładne ciało ( chociaż trochę małą pupę) i wygłodniałą duszę i umarłam po to, żeby przynieść Wam miłość. Gdy miałam 10 lat, wyśniłam sobie, że będę jej posłańcem, ale najpierw musiałam umrzeć. Są różne śmierci, czasem łagodne i samotne jak Śmierć mojego starego psa, który w dniu swojego umierania powędrował ode mnie tak daleko, jak tylko był w stanie, czasem pełne zaufania i samotne, jak ta mojego drugiego, młodego psa, którego w dniu swojego umierania mój ojciec wywiózł ode mnie tak daleko, jak tylko chciał, czasem znienacka, jak tego gościa spod piątki, co wyszedł po papierosy i wyrżnął czołem w krawężnik, a czasem okrutne i niełaskawe, jak tej Rosjanki na uroczysku, o której szczegółach Wam nie opowiem, bo znajdziecie je w każdej z ogólnopolskich gazet z tamtego okresu. Moja śmierć była nie na miejscu i była długim, powolnym konaniem i mimo, że zgoła innego gatunku, to powiem Wam, że gdybym wiedziała jaką przyjdzie mi zapłacić za niesienie Miłości cenę, nigdy bym się na to, żeby się urodzić, nie zdobyła. Ale jestem i na imię mi Chaos, mam niewiele wiosen i właśnie daję swoją pierwszą miłość, potwornie boli, ale on mówi, że jestem jego Pazyfae, wracam do domu z płaczem i przez kolejny tydzień gorączkowo wertuję kolejne numery Bravo w nadziei, że tak się nie zachodzi w ciążę, przecież wciąż jestem dziewicą. Ma piękne imię, odmawiam je do poduszki jak różaniec, lubię ból, który pozostaje we mnie po naszych mistycznych połączeniach jak je nazywa, codziennie dotykam się w posiniaczone uda i modlę się do jego imienia, jestem Chaos i sieję Miłość, a to moja pierwsza miłosna stacja.

 Jestem Chaos i przynoszę Wam miłość, mam sporo wiosen, stoję na wypalonej ziemi, gorączkowo szukając zgubionego imienia, pamiętam je dobrze, szkopuł w tym, że widzę je wszędzie. Krystalicznie czysta woda podpływa pod moje stopy.

Jestem Chaos i składam się z miłości, dałam jej trochę pewnemu mało przystojnemu chłopcu, był dobry i po raz pierwszy ktoś dał mi coś w zamian, codziennie zanosił za mnie gniew i pogardę w miejsce, w którym kiedyś umarłam, a na imię mu było Łaska, czytaliśmy w łóżku Cortazara i Hessego paląc mentolowe papierosy, marzyłam, że jest moim Millerem, ale w końcu poszedł dalej, a ja zostałam na tej jałowej ziemi w najbardziej okrutnym miesiącu kwietniu.

Na imię mi Chaos i zgubiłam Twoje imię. Jestem trochę jak stuknięta Aniela, która chodzi z kwiatami we włosach, nosi mocną czerwoną szminkę i cała jest jedną, znoszoną, hiszpańską falbanką. Jej córka wyszła z domu, gdy miała 14 lat, dzień po znalezieniu ciała Rosjanki. Jej córka zgubiła cały dom, a Aniela zgubiła córkę, a ja tylko twoje imię, chociaż je przecież dobrze znam. A mimo to, jestem cała jedną, znoszoną Miłością, i teraz już nie wiem, co tak naprawdę przynoszę. Jedno jest pewne: na imię mi Chaos i pamiętam, że kiedyś umarłam.